Bij het doorschakelen naar Biologisch Dynamisch zijn we ons aan het verdiepen in het maken van preparaten. Het gebruik van deze preparaten moeten de levensprocessen op ons bedrijf gaan ondersteunen. Spannend, want ik begrijp het nog niet precies, maar ik wil het graag zelf ervaren.
We kunnen wel zeggen dat het raar is en een beetje hocus pocus maar als we ons er niet in verdiepen weten we ook niet waar we het over hebben. Dus gingen we er ook deze week weer open in, op de Beersche Hoeve in Oostelbeers waar de cursus wordt gegeven.
Via deze blog probeer ik de leerstof voor mezelf om te zetten naar iets wat ik kan begrijpen en probeer ik vast te leggen wat me het meest is bijgebleven.
In de inleiding naar de theorie van de preparaten was voor mij de opmerking dat ‘natuurvoeding eigenlijk niet het juiste woord is, want alle huidige eetbare planten zijn eigenlijk gewoon landbouwgewassen’, iets nieuws. Daar was ik nooit eerder bewust op gewezen.
Een wilde plant , en dan bedoelen we de planten die de voorganger van ons huidige eten zijn, groeit van zaadje naar bloem, naar vrucht naar zaad. Dat is een cyclus die altijd maar doorgaat, soms even geremd door de seizoenen, maar een plant wil altijd zaad produceren. Dan is de plantengroei perfect.
Vanuit het zaadje groeit eerst een worteltje, dan komen de kiemblaadjes, dan de echte blaadjes en dan de bloem. En in de bloem wordt het zaad gevormd, waarmee de plant zich weer kan reproduceren. Dit natuurlijk proces van groeien en afsterven wordt volgens de biologisch dynamische landbouw gestuurd door de minerale wereld én door kosmische invloeden. Net zoals de maan invloed heeft op eb en vloed, zo ook op de groei van de planten.
Om mensen te voeden is in de landbouw gestart met het sturen van de processen in de plant. Ze zijn daarbij de focus gaan leggen op de vrucht. Dan hebben we het over 10.000 jaar geleden toen we van jagers naar boeren gingen. Er waren veel soorten wilde planten met allerlei genetische eigenschappen waarmee men eindeloos kon selecteren. Zo werden de wilde planten steeds meer cultuurplanten. Helaas verdween hiermee ook de diversiteit in wilde planten, maar dat nu even terzijde.
Bij een cultuurplant wordt als het ware de zaadvorming uitgesteld. Als je je focust op de appel in de appelboom, op de wortel in de wortel, of op de krop in de sla, dan komt de plant in zijn reproductieproces nét niet toe aan het produceren van zaad en kan het dus niet voortplanten. De plant bereikt dus nét niet zijn einddoel en is daardoor ongezond in zijn perfectie; de plant is aangepast naar de wensen van de mens en niet naar de doelen van de plant. Er is ingegrepen in het proces van de vanzelfsprekendheid van de perfectie.
Door het gebruik van preparaten worden de grond en de planten gevoeliger voor kosmische invloeden, wat maakt dat de plant zich weer beter naar zijn eigen oerbeeld kan ontwikkelen. Wat ze daar precies mee bedoelen weet ik nog niet, maar het maken van de preparaten voelt niet vreemd, ik wordt er zelfs gewoon een beetje blij van. Vooral van de paardebloem, de kamille en het duizendblad, toen we de bloemen plukten stonden ze te schitteren in de zon, omhoog gericht, wuivend in de wind, de bloemkelken helemaal open, dat deed wat met mij. Maar wat het in preparaat vorm gaat brengen in de tuin, dat moeten we voorlopig nog even afwachten. Misschien moeten we eerst zelf een beetje open gaan, ons zelf wat gevoeliger maken, misschien kunnen we het dan beter waarnemen…